بنا بر نظری: باباکوهی شاعر نبوده و هرگز شعری نگفته و دیوانی که به او نسبت داده‌اند متعلق به صوفی دیگری است که ظاهراً در قرن نهم و دهم هجری می‌زیسته و گاهی کوهی و زمانی انسان تخلص می‌کرده و نباید او را به ابن باکویه که از مشایخ بزرگ قرن پنجم بوده‌است اشتباه کرد زیرا علاوه بر این که اشعار دیوان باباکوهی از حیث سبک و انشاء مناسب با آثار شاعران قرن نهم ودهم است بعضی مضامین و حتی پاره‌ای از غزلیات حافظ را اقتباس و استقبال کرده‌است.

شاید این کوهی شاعر، روزگاری بر سر مزار ابن باکویه به عزلت و گوشه نشینی پرداخته و در همانجا مرده و مدفون شده و دیوانش هم به عنوان دیوان باباکوهی منتشر گردیده‌است.