غار ماهي کور - لرستان
غار ماهي‌کور غاري است که در استان لرستان، در بخش پاپين و در نزديکي روستايي به نام لِوَن واقع شده است. اين غار تنها اثر طبيعي ملي استان لرستان است. اين اثر در سال ۱۳۸۴ به عنوان اثر طبيعي ملي ثبت شده است. دو نمونه نادر و منحصربه‌فرد از ماهيانِ کور در اين غار وجود دارد که مشابه آنها در هيچ نقطه ديگري از دنيا يافت نشده است. اين ماهي فاقد قدرت بينايي و به طور کامل کور است و هيچگونه آثاري از چشم خارجي در آنها مشاهده نمي‌شود و به دليل اينکه در آب هاي زيرزميني و در تاريکي غارها زندگي مي‌کنند.
زيستگاه اين ماهي در آب‌هاي زيرزميني است. در غار ماهي کور به دليل اينکه دهانه اين غار به سطح آب‌هاي زيرزميني اتصال دارد، اين امکان به وجود آمده که ماهي کور در طول شب‌ها به نزديکي سطح آب در دهانه غار بيايد. اين ماهي تنها روزهاي گرم سال در نزديکي آب‌هاي سطحي زمين ديده مي‌شود. دماي آب محل زندگي اين ماهي از ۵ تا ۲۸ درجه سانتيگراد متغير است.
آتشکده اردشير - فارس
آتشکده اردشير در خرابه‌هاي شهر استخر استان فارس قرار دارد که نام ديگر آن آتشکده آناهيتا يا ناهيد مي‌باشد. چون اردشير بابکان بنيانگذار سلسله ساساني از خانواده موبدان بزرگ بود به همين دليل اين آتشکده را به شادماني برقراري سلسله جديدش در ايران ساخت.
اين بنا با طول 116 متر و عرض 55 متر يکي از کاخ‌هاي ييلاقي اردشير به شمار مي‌رود که از سنگ پاره و ملاط گچ ساخته شده و نماي آن از شمال به چشمه جوشان ورودي موسوم به برم پير (قمپ و خنب) که آب زلالي از آن مي‌جوشد و جاري مي‌شود و از جنوب به ديوار باره بلندي است که آتشکده اصلي در آن جهت و بيرون از کاخ ساخته شده است. از ورودي شمالي بعد از ايواني به طول 28 و عرض 14 متر با سقف گهواره‌اي به تالار مياني مربع شکل و گنبدواري به ابعاد 14×14 وارتفاع بين 25-21 متر وصل مي‌شود و از تالار مياني به دو تالار قرنيه در شرق و غرب اتصال دارد و هر تالار با راهروهاي جداگانه به بخش‌هاي ديگر کاخ راه دارند.
راهرو تالار غربي به پلکان طبقه دوم کاخ منتهي مي‌شود. ايوان جنوبي بيشتر به اتاق‌هاي چهار جانب کاخ که به نظر جمعي از کارشناسان مهمانسراي کاخ بوده و به ورودي جـنـوبـي باز مي‌شود.
گچ بري و تزئينات تالارها بسيار زيبا و با شکو شبيه کاخ تچر، تخت جمشيد مي‌باشد و زيربناي کاخ با چشمه جوشان 8500 متر مربع است. آتشکده اردشير بيرون از کاخ اردشير ساخته شده است.
درياچه ميانشه - مازندران
درياچه ميانشه بسيار زيبا است و از نگاه کردن به منظره آن سير نخواهيد شد. بايد کنار درياچه باشيد و در سکوت بکر آن قدم بزنيد تا ببينيد که دل کندن از اين منظره منحصر به فرد و زيبا تا چه اندازه دشوار است.
درياچه ميانشه در فاصله تقريبي 80 کيلومتري «چشمه هاي بادابسورت»، فاصله تقريبي 50 کيلومتري «سد سليمان تنگه» و فاصله تقريبي 120 کيلومتر از «درياچه عباس آباد» واقع شده است.
درياچه ميانشه در ميان دره اي با شيب نسبتا زياد قرار گرفته و دور تا دور درياچه را جنگل هاي تقريبا بکر و پوشش گياهي متراکم در بر گرفته است. اين درياچه در اثر رانش زمين و حدود 100 سال قبل ايجاد شده است. مي توانيد در درياچه شنا کنيد اما با توجه به اينکه کف درياچه هنوز پوشش گياهي جنگلي شامل درخت و بوته است بايد مواظب بود. شنا کردن در اين درياچه کمي خطرناک است.
جزيره هرمز
هرمز، جزيره‌اي بيضي شکل که نوعي گنبد نمکي است به مساحت ۴۲ کيلومتر مربع برابر با ۱۶ مايل مربع در ورودي خليج فارس در ۸ کيلومتري بندرعباس است.
در مسير دريايي قشم به جزيره هرمز کوه‌هايي به رنگ زرد، سفيد و قرمز ديده مي‌شود. در ميان اين کوه‌ها، کوه قرمز رنگي وجود دارد که خاکش خوراکي است و مردم محلي از خاک سرخ آن به عنوان ادويه در طبخ ماهي و نان و تهيه ترشي، مربا و سُس استفاده مي‌کنند.
مردم محلي اين کوه را «گِلک» مي‌نامند و خاک سرخ آن را مانند نمک در تهيه انواع غذاها مصرف مي‌کنند. اين کوه با ارتفاع تقريبي ۲۰۰ متر در جنوب جزيره هرمز قرار گرفته و از خاک آن در صنايع سراميک سازي و رنگسازي نيز استفاده مي‌شود.
