از بزرگترین مراکز غذا بررسی انواع غذا بر اساس مواد آنها شاید برای توضیح ساختار اصلی سفره ترکی مفید باشد علاوه بر تنوع وسیع خوراک ها هر غذا ترکیب منحصر به فرد و مواد و شیوه آماده سازی و ارائه خاص خود را دارد. خوراک ها را میتوان به دسته های غلات، گوشت کبابی، سبزیجات، غذای دریایی، دسر و نوشیدنی تقسیم نمود. پیش از توضیح این دسته ها، اطلاعاتی عمومی راجب آنها ضروری می باشد.

اساس یک غذا، غلات ( برنج و گندم) و سبز یجات هستند. هر دسته از غذا شامل(یم) یا دو نوع مواد اولیه اصلی است. ترک ها دارای ذائقه ای وسواس هستند و بهمین دلیل خوراک ها باید طعم مواد اصلی مورد استفاده در طبخ آن را به همراه داشته باشند نه اینکه آن را بین سس و ادویه پنهان کند. بنابراین.،بعنوان مثال بادمجان طعم بادمجان، گوشت بره طعم گوشت بره. کدو طعم کدو را باید داشته باشد. بر خلاف درک رایج غربی ها از غذای ترکی،در غذاهای ترکی از ادویه جات و گیاهان معطر بسیار ساده و به مقدار کم استفاده می شود. به عنوان مثال با کدو از نعناع یا شوید، در بادمجان از جعفری و چند حبه سیر در برخی غذاهای سرد سبزیجات استفاده می شود و زیره را روی سوپ عدس قرمز می ریزند یا در پختن کوفته آن را با گوشت چرخ کرده مخلوط می کنند. لیمو و ماست را برای کامل کردن غذاهای گوشتی و سبزیجات برای تعدیل کردن طعم روغن زیتون یا گوشت استفاده می نمایند.

بیشتر دسر ها و میوه ها نیازی به ادویه ندارند. به همین دلیل طعم آنها خالص و لطیف است. چندین دسته غذای اصلی بدون گوشت وجود دارد. اگر از گوشت هم استفاده شود مقدار آن ناچیز است. حتی در کنار کباب های گوشتی، نان به همراه سبز یجات و ماست بیشتر ین بخش غذا را تشکیل می دهد.

سفره ترکی هم چنین انواع مختلفی از دسر ها و نوشیدنی ها را نیز ارائه می دهد. برای ترک ها. نحوه چیدن سفره اهمیتی معادل پخت خود غذا را دارد. بنابراین، مکان مربوط به غذا علاوه بر تشریفات معمول باید بطور مجزا در نظر گرفته شود. در میان مکان هایی که محل یافت مواد اولیه خوراکهاست ،بازارهای هفتگی محله ( پازار) و فروشگاه های دائمی می باشد. معروف ترین فروشگاه دائمی مغازه های ادویه فروشی در استانبول است. اینجا مکانی است که واجد بخشهای مورد احتیاج در مورد ارائه نوع خوراک می باشد. چنانچه از زمان پیش از عثمانی هم چنین بوده است.

اینجا مکانی واقعاً مرموز است که انواع رایحه ها از ظرف های درون ساختمان گنبدی شکل و قدیمی، که زمانی پایانه جاده ادویه نیز بوده به مشام می رسد. مغازه های کوچک تری نیزدر مناطق مرکزی هر شهر یافت می شود که دارای جایگاه یک پایگاه دائمی برای انواع ماهی و سبزیجات می باشد. بازارهای هفتگی جایی است که اهالی محله های مختلف برای خرید به آنجا مراجعه نموده و روستایی ها معمولا محصولات خود را برای فروش مقابل خود به آنجا آورده و در آنجا روبروی خود پهن می کنند. در چنین روزهایی، صنایع دستی، منسوجات، شیشه آلاات و دیگر لوازم منزل را می توان با بهترین قیمت خر یداری کرد. آنچه این محل را یگانه می سازد، ترکیب اصوات، مناظر، رایحه ها و جنب و جوش ها به همراه غذاهای تازه و با کیفیتی است که تنها از پازار قابل تهیه می باشد. در این مکان مردم راه خود را از میان مسیر بار یک ،در حالی که از طرف سایرین هل داده میشوند باز کرده ودر حین انجام کارهای خود شاهد چانه زدنهای سایر مشتریان با فروشندگان می شوند. دستفروش ها برای جلب توجه مشتریان با هم رقابت می کنند.

یک راه تخلیص جسم و جان این است که یک آپارتمان ارزان قیمت را در کنار دریا برای یک ماه در سال اجاره کنید و از میوه و سبزی تازه پازار تغذیه نمایید. هرچند، از آنجایی که احتمال رستوران رفتن نیز بسیار است،این فرضیه هم ممکن است عملی نشود. در اینجا چند نکته برای آموختن واژگان مصطلح به شما، اشاره نموده ایم تا بتوانید راه خود را در میان خوراکی ها و خیابان های ترکیه بیابید ( تنها در صورتی که مایل هستید خودتان یک لا تورکا در ست کنید) ، زیرا اهمیت یافتن سالن های غذا خوری کمتر از موزه و بناهای باستانی نمی باشد.