برای دیدن عکس های فرهنگ گاو بازی در اسپانیا (اینجا) را کلیک کنید.
گاوبازي، ورزش سنتي اسپانيا كه با گذشت قرنها در اين كشور و مناطق تحت استعمار آن همچنان جريان دارد، نبردي نابرابر ميان گاوبازان و گاوهاي نري است كه فرجامي جز مرگ در پايان مسابقه ندارند. خشونت اين مسابقه موجب شده است تا گروههاي هوادار محيط زيست و حيوانات، بارها در اعتراض به آن تجمع كنند اما در مقابل، هيجان مسابقه، قدمت بسيار و از همه مهمتر، نقش آن در جذب گردشگر براي كشورهايي مانند اسپانيا باعث گشته است كه مخالفان گاوبازي نتوانند تاكنون ره به جايي ببرند. اهميت اين مسابقه براي مردم اين مناطق تا آنجا است كه حتي نويسندگان و چهره هاي سرشناس خطه اسپانيا و امريكايي لاتين از جمله ماريو وارگاس يوسا در نامه‌اي خواستار ثبت مراسم "گاوبازي" به عنوان ميراث ملي کشور اسپانيا در سازمان يونسکو شده اند.
طبق سنتی که در اسپانیا وجدو دارد، سه گاوباز كه آنها را "ماتادور" (قاتل) مي خوانند، به نبرد با شش گاو مي روند كه هر يك از آنها داراي حداقل 4 سال سن و حدود 600 كيلوگرم وزن هستند. كمترين وزن گاوهاي مسابقه براي شركت در اين ميادين 460 كيلوگرم است و پرورش دهندگان اين نوع گاوها از دامداران معروف و صاحبنام كشور به شمار مي روند.هر ماتادور يا گاوباز 6 دستيار و معاون دارد. دو نفر سوار كار نيزه به دست كه "پيكادور" نام دارند و سه نفر نيزه دار ديگر كه به صورت پياده او را همراهي مي كنند و يك نفر شمشيردار كه ماتادور را همراهي مي كنند.ماتادور و شش دستيارش را يك"كوادريلا" يا تيم گاوبازي مي نامند. در كنار اين تيم شاهد حضور افراد ديگري نيز هستيم كه تيم گاوبازي را در انجام بهتر مسابقه ياري مي كنند. يك نفر به عنوان دستيار در كنار شمشيردار تيم خواهد بود و دو نفر پيشخدمت و گروهي نيز به عنوان كاركنان ميدان به كار مشغولند. وظيفه انتقال بدن بي جان گاو مغلوب را موليلرها بر عهده دارند كه با قاطرهاي خود گاو را از ميدان به بيرون مي كشند.
اين مسابقه تشريفات خاص خود دارد. كل مراسم در سه مرحله انجام مي شود كه آغاز هر مرحله با طنين صداي شيپورچي كه در شيپور خود مي دمد، آغاز مي شود. ابتدا اعضاي گروه در نمايشي باشكوه وارد ميدان مي شوند و از جلوي تماشاگران رژه مي روند، رژه اي كه با همراهي گروه موسيقي شكوه خاصي نيز خواهد داشت. در ابتداي مراسم يكي از پيرترين ماتادورهاي حاضر در مراسم به همراه ماتادور جوان به وسط ميدان مي رود تا آغاز مسابقه را اعلام نمايد.سپس گاو مسابقه وارد ميدان مي شود تا ميزان درنده خويي آن توسط ماتادور و نيزه داران او آزمايش شود. براي اين كار آنها از شنلهاي طلايي و صورتي استفاده مي كنند.
در ابتدا ماتادور در جلوي گاو مي ايستد و چشم در چشم او مي دوزد تا حريف خود را بهتر بشناسد. سپس دو نفر از نيزه داران كه سوار بر اسبهايي با چشمان بسته هستند به ميدان وارد مي شوند.بدن اسبها به خوبي با زره اي پوشانده شده تا شاخهاي گاو به آنها آسيبي نرساند. سواركاران با بي رحمي تمام، نيزه خود را در پشت گاو بيچاره فرو مي كنند تا با زخمي كردن گاو جريان مسابقه را به نفع ماتادور هدايت نمايند.در مرحله بعد نيز سه نفر ديگر از نيزه داران به گاو حمله مي برند تا با زخمي كردن او بر هيجان
مسابقه و خشم گاو بيفزايند، سرانجام مرحله پاياني آغاز مي شود كه در طي آن ماتادور به تنهايي و با يك شنل قرمز و شمشيري در دست وارد ميدان مي شود تا لحظات آخر عمر گاو زخمي را با نمايشي خونين به پايان رساند.ماتادور هنگامي كه در مي يابد گاو ياراي ادامه مبارزه را ندارد شمشير خود را از لاي پارچه بيرون مي روند و در لحظه اي مناسب، هنگام آخرين حمله گاو، شمشير را به تمامي در ميان شانه هاي گاو تا قلب حيوان بيچاره فرو مي برد. در اين هنگام، گاو دچار ضعف و سرگيجه شده و در حالي كه دنيا در مقابل چشمانش به سياهي مي رود، گاوبازان او را حلقه كرده و با به حركت درآوردن شنلهاي خود، كاري مي كنند كه حيوان از شدت سرگيجه، بر زمين افتاد.
با به زمین افتادن گاو و شکست خوردن او ،هيات داوري مسابقه نيز نظر خود را در باره بازي اعلام مي كند و بسته به كيفيت مسابقه گاوباز به او دو گوش، يك گوش يا دم گاو جانباخته را هديه مي دهد كه به ترتيب به معناي دريافت بالاترين امتياز است. به عبارت ديگر، كسب دو گوش گاو بالاترين امتياز براي گاوباز تلقي مي شود.
