انگکور که بین دریاچه تونل ساپ و کوه های کولن در کامبوج واقع شده است، شامل باقی مانده های با شکوه امپراتوری خمر می باشد که از قرن نهم  تا پانزدهم  بعنوان پایتخت خمر بوده است. امروزه، از آن دوران صدها معبد باقی مانده است که منعکس کننده آثار مقدس، بناهای سیاسی، مذهبی و اجتماعی از امپراطوری باستانی می باشند. آنگکور با یک میلیون نفر جمعیت، بزرگترین شهر ماقبل صنعتی در جهان می باشد. پس از سقوط امپراطوری خمر، معابد آنگکور متروکه شده و برای قرن های متمادی توسط جنگل بلعیده شد. بسیاری از معابد انگکور که در میان جنگل های انبوه و شالیزارهای برنج واقع شده اند، در حال حاضر بازسازی شده و هر ساله پذیرای بیش از دو میلیون گردشگر می باشد. 

10 تاکئو (Ta Keo)

تاکئو که به شیوا خدای هندو اختصاص داده شده است، به عنوان معبد جایاوارمان پنجم ساخته شده بود. جایاوارمان پنجم، ده ساله بود که سلطنت را در سال 968  میلادی از پدرش گرفت. وقتی که وی 17  ساله بود، دستور ساخت معبد خود را داد که امروزه به تاکئو شهرت دارد. با این حال، معبد هرگز تکمیل نشد. گفته می شود که معبد در طول ساخت و ساز مورد اصابت صاعقه قرار گرفت و از اینرو، کار کردن بر روی آن در همان مراحل آغازین بدون کنده کاری های خارجی رها شد. تاکئو از ماسه سنگ سبز ساخته شده است که از دیگر معابد انگکور متمایز می باشد. صعود به بالای معبد کمی دشوار است اما ارزش آن را دارد. 

9 بانتی کدی (Banteay Kdei) 

اطلاعات کمی در مورد این معبد اسرار آمیز در دست است. فرض بر آن است که معبد بانتی کدی یک صومعه بودایی بوده؛ چرا که صدها مجسمه بودایی در آن کشف شده است. معبد احتمالا در قرن دوازدهم ساخته شده است، یعنی در حدود سال های ساخت معبد پروهم ، که از نظر طراحی نیز به آن شباهت دارد اما از آن کوچکتر می باشد. این معبد پس از فروپاشی امپراطوری خمر از یادها رفته  و پوشش گیاهی برای قرن ها آن را در خود بلعیده بود.

8 پرروپ (Pre Rup)

با سه ستون مرکزی ، پرروپ بیشتر شبیه به یک مینی آنگکور وات است. این بنا به عنوان معبد پادشاهی در سال 961  ساخته شده بود و به شیوا اختصاص داده شده است. این دومین معبدی بود که پس از یک دوره تحولات سیاسی به آنگکور بازگشت داده شد. اسن معبد از ماسه سنگ خاکستری ساخته شده است که نسبت به دیگر معابد در انگکور ، از استحکام کمتری برخوردار است. به این ترتیب، گذر زمان و آب و هوا بر معبد اثر گذاشته و بسیاری از کنده کاری های آن توسط باران و باد فرسایش یافته است. بخش اعظم این معبد فرو ریخته است اما هنوز هم شکوه خود را حفظ کرده است. 

7 پراه خان (Preah Khan) 

معبد پراه خان یکی از بزرگترین معبدهای انگکور است. مانند معبد تاپروهم ، این معبد به سرنوشت مشابهی دچار شده و برای قرن های بسیار متروکه بوده است. معبد پراه خان توسط شاه جایاوارمان هفتم ساخته شده بود و احتمالا به عنوان اقامت موقت خود در حالی که انگکور تام در حال ساختن بوده است، برگزیده شده بود. پراه خان معبد بودایی و هندو است و دارای چهار گردشگاه تشریفاتی در دروازه های معبد می باشد. ورودی شرقی به مهایانه بودایی اختصاص یافته است. دیگر جهات اصلی به شیوا ، ویشنو و برهما اختصاص داده شده اند.

6 پنوم باکهنگ (Phnom Bakheng)

پنوم باکهنگ که اختصاص داده شده به شیوا می باشد، یک معبد هندو در قالب یک کوه معبد است که در پایان قرن نهم ساخته شده است. وجهه شرقی معبد در یک فرم هرم شش ردیفی ساخته شده است. پس از اتمام آن، 108  برجک نیز در اطراف معبد ساخته شد که فقط تعداد کمی از آنها باقیمانده است. پنوم باکهنگ که در بالای تپه واقع شده است، یک نقطه توریستی بسیار محبوب برای  نگریستن به غروب آفتاب می باشد.

5 بانتی سری (Banteay Srei) 

در حدود 32 کیلومتری دیگر معابد ، بانتی سری (ارگ زنان) یکی از کوچکترین سایت ها در انگکور است که  با توجه به کنده کاری های زیبا خود، در میان گردشگران بسیار محبوب است. این بنا که از رنگ دانه های گل رز صورتی و ماسه سنگ ساخته شده است، دیوارهای آن استادانه با نقوش گل و صحنه های حماسی رامایانا تزئین شده است. ساخت و ساز بانتی سری در 967 بعد از میلاد مسیح صورت گرفت. این  معبد در درجه اول به خدای والامقام هندو که از خدایان سه گانه بشمار میرود اختصاص داده شده بود. 

4 انگکورتام (Angkor Thom)

آخرین پایتخت بزرگ امپراطوری خمر، انگکور تام (به معنای "شهر بزرگ")می باشد که یک سطح کاملا جدید را به خود گرفته است. این معبد به عنوان یک واکنش به اخراج تعجب برانگیز انگکور توسط شمس ساخته شده است. ازآن پس، شاه جایاوارمان هفتم تصمیم گرفت که امپراطوریش هیچگاه آسیب پذیر نباشد. دیوارهای بلند هشت متری آن یک خندق عظیم را به وجود می آورند که می توانست مصمم ترین مهاجمان را متوقف کند. دیواره بنا  دارای یک برج پناهگاه در هر گوشه و پنج دروازه ورودی می باشد. گذرگاه های معبد با 54  خدایان و 54  شیاطین به تصویر کشیده شده اند که نشان دهنده افسانه محبوب هندو "گردونه اقیانوس شیر" می باشد. 

3 تاپروهم (Ta Prohm)

معبد پروهم یا تاپروهم که نام جدید و امروزی معبدی قدیمی در آنگکور است، به سبک بایون و به شکلی عظیم در اواخر قرن دوازدهم  و اوایل قرن سیزدهم ساخته شد و در اصل به نام راجاویهارا است. این معبد در حدود یک کیلومتری در شرق آنگکور تام و درقسمت جنوب شرقی بارای واقع شده ، که توسط پادشاه جایاوارمان هفتم به عنوان صومعه بودایی ماهایانای و محلی برای تحصیل بوداییان تاسیس شده است. بر خلاف بسیاری از معابد آنگکور ، معبد تاپروهم  اکنون درهمان شرایطی که قبلا ساخته شده باقی مانده است. ترکیب نور و روشنایی و فضای بین درختان درحال رشد و مجاورت با جنگلی زیبا همه اینها این مکان را به یکی از زیباترین معابد آنگکور با بازدید کنندگان فراوان تبدیل کرده است.

2 معبد بایون (Bayon Temple)

1 معبد آنگکور وات (Angkor Wat Temple)

آنگکور وات (به معنی " پرستشگاه شهر") با شکوه ترین و بزرگترین معابد آنگکور است که وسعت آن نزدیک به 200 هکتار می باشد. انگكور وات نمونه‌اي عالي از معماري كلاسيك خمرها، موسوم به سبك انگكور وات، است. این بنا که در دوران پادشاهی شاه سوریاوارمان دوم ساخته شده است، یک محوطه بزرگ مستطیلی شکل این معبد را احاطه کرده است که از طریق سه تراس مستطیلی شکل به حرم مرکزی متصل می شوند. بلندترین ارتفاع این معبد 213  متر است.  برج‌هايي به شكل شكوفه نيلوفر، راهروهاي هم‌ محور و ايوان‌هاي صليبي شكل كه به موازات محور اصلي معبد ساخته شده‌اند از شاخص‌هاي اصلي سبك معماري انگكور وات هستند. بر ديواره‌هاي اين معبد، همچنين تصاويري از اسطوره‌هاي ماهاباراتا و رامايانا نقش بسته است. در اواخر قرن سیزدهم، آنگکور وات به تدریج از یک معبد هندو به یک معبد تراوادا بودایی تبدیل شد.  بر خلاف معابد دیگر در انگکور که پس از سقوط امپراطوری خمر در قرن پانزدهم رها شده بودند، آنگکور وات همچنان یک حرم بودایی باقی مانده است.