نیکوزیا، پایتخت قبرس، بعد از بحران‌های سیاسی سال ١٩٧٤ در این کشور، به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد. بعد از برلین، نیکوزیا تنها پایتخت دنیاست که با کشیدن مرزی از شمال به جنوب، به نام خط سبز، دو تکه شده است. با این‌که نیکوزیای شمالی و نیکوزیای جنوبی به هم چسبیده هستند و رفت و آمد برای اهالی منطقه با مجوز امکان‌پذیر است، ولی به هر حال زیر نظر دو حکومت متفاوت اداره می‌شوند: نیکوزیای شمالی مربوط به کشور ترکیه است و به لفکوشا معروف است و نیکوزیای جنوبی، که لفکوزیا نامیده می‌شود، پایتخت رسمی کشور قبرس به حساب می‌آید.

مسافران ایرانی (با پاسپورت ایرانی)، برای رفتن به نیکوزیای شمالی دو راه دارند، یکی با کشتی از راه ترکیه است. هر روز کشتی‌های توریستی از ترکیه به نیکوزیای شمالی می‌روند و راه برگشت هم با همین وسیله باز است. ولی برای ورود به نیکوزیای جنوبی، به ویزای قبرس احتیاج است و به صورت یک روزه و از طریق دکه‌های پلیس جلوی خط سبز، ویزایی صادر نمی‌شود، پس فراموش نکنید اگر قصد ورود به قبرس را از راه ترکیه دارید، ویزا را باید از سفارت قبرس در تهران گرفته باشید. دومین روش برای سفر به نیکوزیای شمالی، به این صورت است که با داشتن ویزای قبرس، از طریق هواپیما یا کشتی، به این کشور سفر کنید و بعد در نیکوزیای جنوبی، پلیس مرزی ترکیه مجوز یک روزه تا یک هفته‌ای ورود به نیکوزیای شمالی را برایتان صادر می‌کند.

نیکوزیای شمالی، با کوچه‌های تو در توی سنگ‌فرش، ساختمان‌های سنگی و روزهای آفتابی و دریای روشن، بهترین گزینه برای مسافرانی است که دنبال آرامش می‌گردند. شهر با تمام جنگ‌ها و حمله‌هایی که از سر گذرانده، جایی دنج و خلوت است، در واقع قدرت قلعه و قصرهای فرمانروایان به اندازه‌ی خورشید و اقیانوس نبوده. از نیمه‌های اسفند، آب و هوای گرم و معتدل در لفکوشا شروع می‌شود و تا مهر ماه هم ادامه دارد؛ زمستان‌ها باران می‌بارد، اما حداقل دما کمتر از ده درجه نمی‌شود و همین باعث شده لفکوشا در هر فصلی از سال، آب و هوای مطلوبی برای سفر کردن داشته باشد.

بیوک‌هان، کاروانسرایی بزرگ از قرون‌وسطی، در خیابان آراستا واقع شده و اصلی‌ترین جای شهر برای گردشگران است؛ حجره‌ها امروز تبدیل به کارگاه‌ صنایع‌دستی شده و داخل حیاط کاروانسرا نیز در اختیار کافه‌ها و رستوران‌هاست. شب‌های آخر هفته، در این‌جا مراسم رقص محلی برگزار می‌شود و گاهی وقت‌ها هم نمایش خیمه‌شب‌بازی برپاست که بچه‌ها خیلی دوستش دارند.

صنعت اصلی نیکوزیا، بافت ابریشم است و به همین دلیل در غرفه‌های صنایع‌دستی بیوک‌هان، می‌شود شال یا رومیزی ابریشمی با قیمت خیلی خوب پیدا کرد. فروشنده‌های این شهر با چانه‌زدن آشنا هستند و تخفیف هم می‌توانید بگیرید. اگر گشت‌زدن در بازارهای محلی و دیدن بساط‌های رنگارنگ زیورآلات سنگی و صدفی، لباس‌ها و صندل‌های تابستانی هم برای شما جالب است، یکشنبه‌بازار لفکوشا را از دست ندهید.

نیکوزیای شمالی، یک کاروانسرای قدیمی و دیدنی دیگر هم دارد به اسم کومارجیلارهان در شمال کوچه‌ی آقا افندی که در قرن هفده پاتوق قماربازان این ناحیه بوده است. از کوچه‌ی آقا افندی که پایین بیایید، بعد از نیم ساعتی پیاده‌روی به میدان سلیمیه و مسجد سلیمیه می‌رسید. این مسجد ابتدا کلیسا بوده و در قرن شانزده به خواست عثمانی‌ها تبدیل به مسجد شده و امروز دیوارها و ستون‌های بلند معماری عثمانی در مسجد سلیمیه خودنمایی می‌کند.

نیکوزیا با این‌که ظاهر مدرنی ندارد، ولی تمیز و زیباست و کسی را خسته نمی‌کند. یک پیاده‌روی کوچک از محل اقامت با شیب ملایم کوچه‌ها، درخت‌های نخل کوتاه و گل‌های کاغذی که از روی دیوارها پایین افتاده‌اند، می‌تواند با یک ناهار خوش آب و رنگ در یکی از رستوران‌های محلی شهر، دل‌چسب‌تر هم باشد. تنوع غذایی قبرس مشهور است و در کنار غذای اصلی‌شان هم مخلفات جورواجور سرو می‌کنند؛ از ماست، زیتون، ترشی‌ها و سبزیجات پخته‌شده گرفته تا ماهی‌های دودی یا میگوهای کبابی. هر جای لفکوشا که باشید، فاصله‌ی شما با یک رستوران خوب خیلی زیاد نیست. محل اقامت‌تان می‌تواند یک هتل پنج ستاره و یا یک ویلای خارج از شهر با چشم‌انداز دریا باشد، یا حتی اگر از طریق کشور قبرس وارد نیکوزیای شمالی شده‌اید، می‌توانید هتل را در نیکوزیای جنوبی بگیرید و هر بار که خواستید با یک مهر ورود وارد لفکوشا شوید. نیکوزیا با سواحل غربی قبرس، لارناکا، تنها هشتاد کیلومتر فاصله دارد و از شمال هم که چسبیده به سواحل کایرنیا در شهر گیمه است. پس علاوه بر آرامش آفتاب، هیجان دریا را هم در نزدیکی‌تان دارید. دیگر چه چیزی باقی می‌ماند؟  وقتی که برگشتید و توی خانه‌ی خودتان بودید، فقط به این فکر می‌کنید که کاش روزها طولانی‌تر می‌شدند.

اگر وقت بیشتری در نیکوزیای شمالی داشتید، این دو تا را هم فراموش نکنید:
- قلعه‌ی حسن‌پاشا که قصری بسیار بزرگ و سنگی با اتاق‌های تو در تو است و از قرن هفده به جا مانده.
- سینما نوستالژی که جشن‌های محلی این‌جا برگزار می‌شوند و گاهی شب‌ها اجرای زنده‌ی موسیقی دارد.