ميدان تيان آن من در مركز شهر پکن پايتخت جمهوري خلق چين واقع شده است. اين ميدان با 440 هزار متر مربع وسعت بزرگترين ميدان جهان است. ميدان تيان آن من مانند ميدان سرخ مسكو و ميدان نقش جهان اصفهان مستطيل شكل است و در هر ضلع آن يكي از عناصر اصلي حاكميت قبلي و فعلي چين قرار دارند:
در ضلع شمالي ميدان تيان آن من دروازه شمالي به نام دروازه ي آرامش بهشتي (Gate of Heavenly Peace) قرار دارد. اين دروازه ورودي اصلي به مجموعه ي عظيم كاخ موزه هاي شهر ممنوعه ( مقر 500 ساله حكومت امپراطوران چين ) است. بر بالاي اين دروازه ي عظيم هم اكنون عكس بزرگ مائو تسه دونگ مؤسس و رهبر فقيد جمهوري خلق چين خودنمايي مي كند. تا سال 1911 هيچ كس حق نداشت وارد محوطه ي شهر ممنوعه شود و اگر كسي به هر شكل غيرقانوني وارد مي شد، نمي توانست زنده از اين شهر خارج شود.
در ضلع جنوبي دروازه ي ديگري به شكل برج قرار دارد. اين برج ديده باني براي اين بوده كه از شهر ممنوعه محافظت كند. در بخش فوقاني آن سوراخ هايي تعبيه شده كه كمانداران از آنجا مي توانسته اند تيراندازي كنند. دور تا دور ميدان نيز خندق بوده است. يعني در واقع ميدان تيان آن من يك ديوار دفاعي دو قسمتي براي حفاظت از شهر ممنوعه بوده است. امروز اگر به دروازه ي جنوبي نگاه كنيد شايد اطلاق واژه ي دروازه به آن برايتان بي معني باشد ولي بايد به خاطر داشت كه تا سال 1959 ( يعني دهمين سالگرد پيروزي انقلاب كمونيستي در چين ) دور تا دور ميدان كنوني، ديوار سرخ رنگي قرار داشت و اين محوطه بخشي از شهر ممنوعه به حساب مي آمد.
در ضلع جنوب شرقي ميدان، ايستگاه قديمي راه آهن قرار دارد. كه به موزه ي راه آهن تبديل شده است.
در سال 1976 پس از مرگ مائو، وي را در مقبره اي كه در بخش مركزي ميدان ساخته شده است به صورت موميايي قرار دادند. هم اكنون مردم چين به احترام مائو از اين آرامگاه ديدن مي كنند. به خاطر داشته باشيد كه هيچ چيز نمي توانيد به داخل آرامگاه ببريد. عكسبرداري و فيلمبرداري نيز ممنوع است. بنابراين ساختماني در كنار قبر مائو ساخته شده است تا وسايل مردم در آن به امانت گذاشته شود. در روزهايي كه ورود براي عموم آزاد است صف طولاني در ميدان براي بازديد از مائو مشاهده خواهيد كرد.
در وسط ميدان بنايي به عنوان يادبود قهرمانان چين ساخته شده است. اسامي قهرماناني كه در جريان انقلاب 1911 و 1949 به عنوان قهرمان ملي شناخته مي شدند، بر روي اين ستون يادبود نوشته شده است.
در سمت شرق ميدان، موزه ي تاريخ چين و موزه ي انقلاب چين قرار دارد (Museum of the Revolution and Museum of Chinese History) كه بسياري از آثار ديدني، باستاني و آنچه مربوط به انقلاب خلق چين است در اين موزه در معرض ديد بازديدكنندگان قرار گرفته است.
در سمت غرب ميدان، كنگره ي خلق چين قرار دارد (The great Hall of the People). اين كنگره بيش از شش هزار نماينده از سرتاسر جمهوري خلق چين دارد كه عمدتاً اعضاي حزب كمونيست چين هستند.
ميدان تيان آن من در طول حيات 600 ساله اش شاهد وقايع تاريخي بسياري بوده است. از برگزاري جشن هاي امپراطوران چين، اشغال چين توسط ژاپني ها در جنگ جهاني اول و دوم، دخالت هاي دول غربي در حاكميت چين، جنگ هاي داخلي 38 ساله بر سر كسب قدرت در چين از 1912، خيزش مردمي در چهارم ماه مه 1919، اعلام رسمي برقراري جمهوري خلق چين در اكتبر 1949 توسط مائو تسه دونگ، اعلام انقلاب فرهنگي در چين به سال 1966، اعتراضات مردمي به انقلاب فرهنگي در پنجم آوريل 1976، مراسم جشن سال نو چيني كه همه ساله برگزار مي شود و بالاخره تظاهرات دانشجويي كه در سال 1989پس از حدود دو ماه اعتراض و اعتصاب غذا در چهارم ژوئن با به خاك و خون كشيدن تعدادي از دانشجويان و دستگيري، زندان و اعدام تعدادي ديگر خاتمه يافت، همه و همه جزئي از تاريخ پر نشيب و فراز كشور پهناور چين است.
