باران‌های سیل‌آسای زمستان‌ها را که نادیده بگیریم، هر وقتی در سال برای سفر به بالی مناسب است. آب‌ و هوای گرمسیری این جزیره با روزهای آفتابی و شب‌های خنک، بالی را شهر چهارفصل توریست‌ها کرده؛ با این‌حال از ژوئن تا سپتامبر، با کم‌شدن رطوبت هوا، تعداد مسافران هم بیشتر می‌شود.

جزیره‌ی بالی با این‌که مساحت چندانی ندارد، از چند تا شهر کوچک و به‌هم چسبیده تشکیل شده که بزرگ‌ترین و مهم‌ترین‌ آن‌ها دنپاسار در جنوب جزیره است. دنپاسار یک فرودگاه بین‌المللی به نام Ngurah Rai دارد که بیشتر توریست‌ها از طریق همین فرودگاه به این شهر می‌رسند. دریافت ویزای اندونزی برای مسافران ایرانی، بعد از رسیدن به مقصد انجام می‌گیرد؛ به این‌ صورت که بعد از ورود به سالن ترانزیت فرودگاه، باید با در دست داشتن اصل گذرنامه و هزینه‌ی ویزا، به باجه‌های صدور روادید مراجعه کنند و مامور دولتی اندونزی بعد از کنترل مدارک، مهر ویزای توریستی یک ماهه را در گذرنامه‌ی مسافر خواهد زد.

فرودگاه دنپاسار در ١٣ کیلومتری شهر واقع شده و رفت و آمد به آن‌جا، از طریق تاکسی‌های اختصاصی و تاکسی‌های ون (که در اندونزی Bemo نامیده می‌شوند) و اتوبوس امکان‌پذیر است. اتوبوس‌ها ارزان‌ترین راه‌اند و هر نیم ساعت یک بار به طرف مرکز شهر حرکت می‌کنند، ولی مزیت تاکسی‌ها این است که شما را جلوی در هتل می‌برند و دیگر نیازی به پیداکردن آدرس از ایستگاه اتوبوس تا هتل نیست.

دنپاسار با این‌که مرکز بالی به شمار می‌آید ولی مقصد اصلی گردشگران نیست. نام این شهر به معنی در کنار بازار است و از اسمش پیداست که بزرگ‌ترین و پر رونق‌ترین بازار بالی را دارد. به خاطر مناسب‌بودن قیمت‌ها، طرفداران بازارهای بالی زیاد هستند. همه‌جور جنسی هم توی این بازارها پیدا می‌شود؛ از کفش و لباس‌های مارک‌دار گرفته تا خنزرپنزرها و بدلیجات سنگی و چوبی. خیلی از زیورآلات، سرامیک‌ها، مجسمه‌ها و پارچه‌های رنگارنگی که توی بازارها می‌بینید، صنایع دستی بالی هستند و فرهنگ هندو را که عاشق رنگ است، به خوبی نشان می‌دهند. هر جای بازار که بوی قهوه یا ادویه می‌آمد، قدم‌ها را آهسته‌تر کنید. بالی منبع ادویه‌جات و قهوه‌های مختلف با قیمت ارزان است.

موزه‌ی نگری پروپنسی در دنپاسار، از دیگر جذابیت‌های این شهر است؛ موزه‌ای با ساختمانی تقریباً صد ساله و مجموعه‌ی متنوعی از عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی، ماسک‌ها و لباس‌های آئینی فستیوال‌های اندونزیایی.

اوبود، شهر دیگر بالی است که در شمال دنپاسار قرار گرفته و مرکز فرهنگی و هنری این جزیره محسوب می‌شود. کاخ‌های اوبود و پوری‌سارن‌اگونگ هم در همین شهر قرار گرفته‌اند و حتی امروز هم محل زندگی خاندان سلطنتی هستند، بدون این‌که شکل سنتی خود را از دست بدهند یا زرق و برقی اضافه کرده باشند. معبد پورا ماراجان آگونگ هم که معبد اختصاصی خاندان سلطنتی است، در شمال اوبود واقع شده.

یکی از جاذبه‌های مهم اوبود که از نظر مطالعات ژنتیکی نیز دارای طرفدارهای مخصوص به خودش است، جنگل میمون مقدس است؛ میمون مقدس یا همان واندالا ویستا وانارا وانا، سه معبد مقدس دارد و گونه‌ای از میمون‌های نادر بالیایی در آن زندگی می‌کنند.

آب و هوای گرم بالی و سواحل متعددش، امکان هر گونه تفریحات آبی را فراهم می‌کند؛ اسکی روی آب، غواصی، شنا و قایق‌سواری از این دسته هستند. اگر در یکی از هتل‌های ساحلی اقامت داشته باشید، می‌توانید از امکانات ساحل اختصاصی هتل خودتان استفاده کنید؛ مثلاً سانور یکی از مناطق ساحلی بالی است که هتل‌های لوکس و گران‌قیمتی هم دارد. در غیر این‌‌صورت می‌توانید به یکی از سواحل بوکیت، در جنوب دنپاسار، یا ساحل جیمبارا بروید. در شمال و شرق و غرب بالی هم سواحل دیگری وجود دارد ولی این دو تا توریستی‌ترین‌ها هستند.

برای رفت و آمد به شهرهای مختلف جزیره یا داخل خود شهرها، به غیر از تاکسی و اتوبوس و بِموها، می‌توانید موتور یا ماشین اجاره کنید. اجاره‌ی موتورها یک روزه است و قیمت‌های مختلفی دارد ولی حتماً باید گواهینامه‌ی بین‌المللی داشته باشید تا بتوانید یکی از این‌ها را برانید. نگران خستگی و فعالیت زیاد هم نباشید، یکی از بهترین مراکز اسپا و ماساژ دنیا در اوبود وجود دارد که انواع ماساژ با روغن‌ها و گیاهان مختلف را ارائه می‌دهد.

غذاهای اندونزی، پر از ادویه و طعم‌دهنده‌های جورواجور هستند؛ اگر نسبت به حلال‌بودن غذاهای رستورانی مطمئن نیستید، از پیشخدمت بخواهید که غذاهای حلال را داخل منو به شما نشان دهد. غذای سنتی بالی، برنج یا نودل سرخ شده همراه با میگو، ماهی و سبزیجات است که با سرکه یا لیمو سرو می‌شود؛ یک‌جور مرغ کباب‌شده هم در بالی درست می‌کنند که مزه‌ی تند خوبی دارد؛ مرغ را با چوب‌های درخت لیمو به سیخ می‌کشند و در سس مخصوصی می‌غلتانند و روی آتش قرار می‌دهند؛ شاید تنها غذای دنیا باشد که سیخ آن هم خوردنی است!

اگر وقت بیشتری در بالی داشتید، این‌ها را هم فراموش نکنید:
- شالیزارهای چند طبقه‌ی اوبود: تپه‌های شالی‌کاری‌شده‌ی پلکانی که چشم‌انداز خیلی زیبایی دارند. در اطراف این شالیزارها، رستوران‌های زیادی وجود دارد که غذاهای برنجی می‌پزند یا فروشگاه‌هایی که صنایع‌دستی حصیری می‌فروشند.
- پارک آبی واتربوم: شاید بزرگترها با وجود این همه ساحل و دریا در اطراف جزیره، علاقه‌ای به وقت‌گذرانی در پارک‌ آبی نداشته باشند، ولی مطمئناً بچه‌ها از بازی‌کردن در این پارک با سرسره‌ها و اسباب‌بازی‌های متعددش لذت خواهند برد. پارک تا هشت شب باز است و بسته به این‌که در چه فصلی باشیم، هزینه‌ی ورودی آن متفاوت خواهد بود.

zoraq.com