کامبوج به آرامی از وحشت سلطنت خمرها در حال بهبودی است. مشکلات عمده هنوز هم وجود دارد:زمین های مین، فقر و زیرساخت های ویران شده.  اما روند بازسازی و ترمیم در حال حاضر به خوبی در حال انجام است و تعداد گردشگران برای کشف مجدد جاذبه های کامبوج افزایش یافته است. معابد خیره کننده انگکور برای اکثر گردشگران شناخته شده می باشند، اما این کشور دارای جذابیت های دیگری نیز می باشد: سواحل گرمسیری، ساختمان های استعماری و جاذبه های طبیعی. 

10 پری ویر (Preah Vihear)

پری ویر یک معبد خمر واقع در بالای یک صخره 525  متری در کوه های دانگرک ، در مرز بین کامبوج و تایلند می باشد و نسبت به تمامی معابد خمر، یک منظره متفاوت دارد. بسیاری از معبدها در قرن یازدهم و دوازدهم در طول سلطنت پادشاهان خمر یعنی سوریاوارمان اول و سوریاوارمان دوم ساخته شدند. این معبد به شیوا، خدای هندو اختصاص داده شده بود. این معبد برای یک دوره طولانی مدت موضوع مناقشه ارضی میان تایلند و کامبوج بود و چند سرباز در درگیری سال 2009 نیز کشته شدند.

9 سیهانوکویل (Sihanoukville) 

سیهانوکویل که برگرفته از نام یک پادشاه می باشد (نوردوم سیهانوک)، محبوب ترین ساحل کامبوج در خلیج تایلند است. سیهانوکویل مکانی است که در آن ایالات متحده آخرین نبرد خود را در جنگ ویتنام انجام داد. این شهر دارای سواحل شنی و سنگی می باشد. غواصی از محبوب ترین تفریح ها در برخی از جزایر دور از ساحل است. همچنین در شهر، هتل های لوکس پنج ستاره پذیرای مسافران می باشد

8 تونله ساپ (Tonle Sap)

تونله ساپ ، بزرگترین دریاچه آب شیرین در جنوب شرق آسیا است و اهمیت عمده ای برای کامبوج دارد. این دریاچه بنا به فصول ، گسترش و یا کاهش می یابد. از نوامبر تا ماه مه، فصل خشکسالی کامبوج ، تونله ساپ به رودخانه مکونگ در پنوم پن تخلیه می شود. با این حال ، هنگامی که باران های سنگین در سال در ماه ژوئن آغاز می شود، جریان از تونله ساپ تغییر کرده و یک دریاچه عظیم را تشکیل می دهد. تونله ساپ منزلگاه بسیاری از جوامع چم ویتنامی و متعدد قومی نیز می باشد. 

7 معبد نقره ای (Silver Pagoda) 

واقع در کاخ سلطنتی در پنوم پن ، معبد نقره ای منزلگاه بسیاری از گنجینه های ملی مانند طلا و مجسمه نگین دار بودا می باشد. قابل توجه ترین آنها، یک بودای کریستالی کوچک متعلق به قرن 17 (بودای زمردی کامبوج) و یک بودای بزرگ مایتریایی تزئین شده با 9584  الماس می باشد. دیوار داخلی حیاط این معبد با یک نقاشی دیواری رنگی و دقیق از اسطوره رامایانا ، در  سال های 1903-1904 پوشیده شده است که توسط 40  هنرمند خمر نقاشی شده است. 

6 ایستگاه تپه بکور (Bokor Hill Station)

ایستگاه تپه بکور در نزدیکی کامپوت (Kampot) توسط فرانسوی ها در دهه 1920  ساخته شده است و به عنوان یک اقامتگاه گرمسیری از پنوم پن استفاده می شده است.  این مکان دو بار متروکه شده است، اولین بار در دهه 1940 زمانی که ژاپنی ها به کامبوج حمله کردند و دوباره در دهه 1970 زمانی که خمرها کشور را فرا گرفتند.  امروزه ، این بنا و ساختمان های رها شده آن یک احساس وهم آور را به بازدیدکنندگان القا می کنند. از اکتبر 2008 ، این بنا به طور رسمی به دلیل بازسازی بسته شده است. دسترسی مستقل غیر ممکن است ، هر چند که می توان از تورهای پیاده روی  آژانس های مسافرتی محلی استفاده کرد. 

5 کراتی (Kratie) 

کراتی یک شهر کوچک واقع در سواحل رودخانه مکونگ است و توسط یک بازار مرکزی قدیمی احاطه شده است که در آن ساختمان های استعماری فرانسه به چشم می خورد. کراتی مکانی برای دیدن دلفین های نادر ایراوادی است که در رودخانه مکونگ به تعداد اندکی زندگی می کنند. تخمین زده می شود که بین 66  و 86  دلفین از این نژاد در بالا منطقه مکونگ وجود دارد.

4 کوه کِر (Koh Ker)

یک منطقه مملو از معبد می باشد که در حدود 120 کیلومتری سیم ریپ واقع شده است. برای یک دوره بسیار کوتاه، 928-944  میلادی، کوه کِر پایتخت امپراتوری خمر بود. در این زمان کوتاه، ساختمان های بسیار دیدنی و مجسمه های عظیمی ساخته شد. معبد پراست با ارتفاع 30  متر در این منطقه قرار دارد. این مکان در گذشته یکی از مقصدهای غیر قابل دسترس در کامبوج بود که امروزه به یکی از نقاط دیدنی مبدل شده است. 

3 بانتی سری (Banteay Srei)

 در حدود 32 کیلومتری دیگر معابد ، بانتی سری (ارگ زنان) یکی از کوچکترین سایت ها در انگکور است که  با توجه به کنده کاری های زیبا خود، در میان گردشگران بسیار محبوب است. این بنا که از رنگ دانه های گل رز صورتی و ماسه سنگ ساخته شده است، دیوارهای آن استادانه با نقوش گل و صحنه های حماسی رامایانا تزئین شده است. ساخت و ساز بانتی سری در 967 بعد از میلاد مسیح صورت گرفت. این  معبد در درجه اول به خدای والامقام هندو که از خدایان سه گانه بشمار می رود اختصاص داده شده بود.

2 معبد بایون (Bayon Temple)

1 معبد آنگکور وات (Angkor Wat) 

آنگکور وات (به معنی " پرستشگاه شهر") با شکوه ترین و بزرگترین معابد آنگکور است که وسعت آن نزدیک به 200 هکتار می باشد. انگكور وات نمونه‌اي عالي از معماري كلاسيك خمرها، موسوم به سبك انگكور وات ، است. این بنا که در دوران پادشاهی شاه سوریاوارمان دوم ساخته شده است، یک محوطه بزرگ مستطیلی شکل این معبد را احاطه کرده است که از طریق سه تراس مستطیلی شکل به حرم مرکزی متصل می شوند. بلندترین ارتفاع این معبد 213  متر است.  برج‌هايي به شكل شكوفه نيلوفر، راهروهاي هم‌ محور و ايوان‌هاي صليبي شكل كه به موازات محور اصلي معبد ساخته شده‌اند از شاخص‌هاي اصلي سبك معماري انگكور وات هستند. بر ديواره‌هاي اين معبد، همچنين تصاويري از اسطوره‌هاي ماهاباراتا و رامايانا نقش بسته است. در اواخر قرن سیزدهم، آنگکور وات به تدریج از یک معبد هندو به یک معبد تراوادا بودایی تبدیل شد . بر خلاف معابد دیگر در انگکور که پس از سقوط امپراطوری خمر در قرن پانزدهم رها شده بودند، آنگکور وات همچنان یک حرم بودایی باقی مانده است.